Trzeba nie mieć serca, żeby spokojnie patrzeć na dzieci za kolczastym drutem. To się wynosi z domu. Ciągle słyszymy o miłosierdziu, wielkiej martyrologii naszego narodu, posyłamy małe dzieci, by wyznawały swoje grzechy a nie potrafimy stanąć po stronie słabszych. Odejście z telewizji dało Magdzie nowe życie. Poza tym opowiada Arturowi o spowiedzi, poprawności mediów i nadziei na zmianę, bo przecież ciągle się zmieniamy: jako ludzie i jako społeczeństwo.
Tytuł tego odcinka nawiązuje do pracy nad raportem dla Pulitzer Center w Waszyngtonie „Gdzie są Ci ludzie, gdzie są te miejsca?”. Joanna Warecha przez
3 odpowiedzi
I ja z wielką przyjemnością Was wysłuchałam. To o czym mówiliście jest bliskie też mnie, kobiecie wychowanej w komuniźmie. Pozdrawiam oboje. Robicie świetną robotę. Dziękuję i pozdrawiam 🙂
Kocham ludzi mądrych, szczerych i z otwartym sercem. Mam 71 lat i tą rozmową zrobiliście mi Państwo dzień! Radość, że jest ktoś, kto myśli i czuje jak ja! Dziękuję!
Co będzie? Pada pytanie pod koniec programu.
Będzie Irlandia. Szybciej, niż nam się wydaje.